Pneumokoki, czyli w jaki sposób mówić o problemie, którego nie widać?

Pneumokoki, czyli w jaki sposób mówić o problemie, którego nie widać?

Dr Hanna Czajka - autorka i koordynator Programu zdrowotnego profilaktyki zakażeń pneumokokowych w Małopolsce - porusza najważniejsze kwestie dotyczące upowszechniania szczepień przeciwko pneumokokom.

Jeszcze nie ma choroby, ale są obawy…

Obawy dotyczące zakażeń pneumokokowych powinny towarzyszyć przede wszystkim rodzicom i opiekunom małych dzieci. Ryzyko zakażenia bakterią Streptococcus pneumoniae zwiększa się w skupiskach dzieci, takich jak:

  • żłobki,
  • przedszkola,
  • domy dziecka,
  • świetlice edukacyjne,
  • place zabaw,
  • baseny i aquaparki,
  • inne miejsca gromadzące ludzi.

Widoczne objawy niewidocznej choroby

Wyróżniamy ponad 90 typów bakterii Streptococcus pneumoniae, są to bakterie otoczkowe. Otoczka bakterii :

  • składa się z polisacharydów,
  • stanowi dodatkową ochronę dla bakterii,
  • sprawia, że bakterie są niewidoczne dla układu odpornościowego człowieka,
  • nie jest rozpoznawana przez komórki pierwszej linii obrony przed zakażeniami.

Jak pneumokoki rozprzestrzeniają się w ludzkim organizmie?

Pneumokoki przenoszone są drogą kropelkową, wystarczy kaszel lub kichniecie aby zakazić pneumokokami inną osobę. U osoby zakażonej mogą wystąpić objawy chorobowe albo staje się ona źródłem dalszych zakażeń jako bezobjawowy nosiciel bakterii, u którego nie występują żadne symptomy zakażenia. Nosicielstwo pneumokoków jest zjawiskiem powszechnym.

Do rozprzestrzenienia się choroby pneumokokowej w ludzkim organizmie dochodzi w sytuacji osłabienia odporności np. w wyniku infekcji wirusowej, w następstwie której może dojść także do rozwoju choroby pneumokokowej. Gdy bakterie dostają się do krwioobiegu mamy do czynienia z posocznicą, a kiedy przenikną do płynu mózgowo-rdzeniowego  
mogą wywoływać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Zakażenia pneumokokowe dzielimy na dwie grupy:

a/         inwazyjne choroby pneumokokowe takie jak:

  • bakteriemia,
  • zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
  • zapalenie płuc z bakteriemią,
  • zapalenie otrzewnej,
  • zapalenie wsierdzia.

b/         nieinwazyjne choroby pneumokokowe, m. in.:

  • zapalenie płuc,
  • zapalenie ucha środkowego,
  • zapalenie zatok.

Leczenie

Chorobę pneumokokową leczy się antybiotykami, ale problemem jest w wielu krajach (także w Polsce) coraz powszechniejsza oporność bakterii na najczęściej stosowane antybiotyki. Stąd zdarzają się niepowodzenia terapii oraz konieczność stosowania bardziej kosztownych antybiotyków, dostępnych jedynie w warunkach leczenia szpitalnego.

Rola informacji i edukacji w zakresie stosowania szczepień ochronnych

Szczepienia to jedyna skuteczna metoda ochrony przeciwko bakteriom pneumokokowym. Nowoczesne szczepionki, które sprawdziły się na całym świecie są bezpieczne dla dzieci i dobrze przez nie tolerowane. Od kilkunastu lat miliony dzieci na całym świecie otrzymują szczepionki pneumokokowe. Pozwala to na pozytywną ocenę bezpieczeństwa ich stosowania. W dobie ruchów antyszczepionkowych niezwykle ważna jest edukacja rodziców dzieci w zakresie stosowania szczepień także przeciw pneumokokom. Odpowiednia edukacja rodziców oraz skuteczne kampanie społeczne dają szansę na obniżenie zachorowalności na choroby pneumokokowe.

Dr n. med. Hanna Czajka jest autorką i koordynatorem merytorycznym Programu zdrowotnego dotyczącego profilaktyki zakażeń pneumokokowych w Małopolsce, absolwentką Akademii Medycznej im. Mikołaja Kopernika w Krakowie, pediatrą, specjalistą chorób zakaźnych z wieloletnim doświadczeniem. Członkiem – założycielem Polskiego Towarzystwa Wakcynologicznego, członkiem Grupy Doradczej ds. Szczepień Ochronnych Europy Środkowej (CEVAG). Od lipca 2007 r. dr n. med. Hanna Czajka kieruje Poradnią Chorób Zakaźnych w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym im. św. Ludwika w Krakowie, która realizuje zadania konsultacyjnej poradni ds. szczepień ochronnych. Ponadto dr Czajka jest adiunktem Wydziału Medycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego, gdzie prowadzi zajęcia z profilaktyki chorób zakaźnych.

Programy profilaktyczne