Depresja, w przeciwieństwie do wielu znanych obecnie zaburzeń psychicznych, ma długą i szeroko rozpoznawaną historię. Jedne z pierwszych doniesień traktujących o zaburzeniu obecnie nazywanym depresją, a ówcześnie - melancholią, pochodzą ze starożytnej Grecji.
Depresja rozwijała się u mnie powoli. Podstępnie odbierała siły i radość życia. Traciłam energię, czułam się przybita, smutna i ciągle zmęczona a jednocześnie napięta i niespokojna. Straciłam apetyt, nie mogłam spać, budziłam się o 4.00 nad ranem i nie mogłam już zasnąć.
Chociaż ćwiczenia fizyczne same w sobie nie są lekarstwem na zaburzenie depresyjne, bycie osobą aktywną okazuje się zmniejszać niektóre objawy depresji we wszystkich grupach wiekowych. Choć efekt ten w dużej mierze zależy od leczenia podstawowego i ciężkości objawów, aktywność pomaga odwrócić uwagę od negatywnych myśli, zatrzymuje ich natłok, a także powoduje produkcję substancji odpowiedzialnych za odczuwanie pozytywnego nastroju.
Depresyjne myśli i nastrój bywają doświadczeniem wszystkich ludzi i stanowią naturalną komponentę rozczarowania czy radzenia sobie z utratą. Długotrwałe poczucie smutku i zniechęcenia może być jednak objawem zaburzenia, a nawet choroby psychicznej. Jako jedna z głównych chorób oraz częsta przyczyna niepełnosprawności, zaburzenie depresyjne jest powodem nawet jednej na pięć wizyt w gabinecie lekarza pierwszego kontaktu.
Związek pomiędzy paleniem papierosów a depresją jest przedmiotem wielu dyskusji i analiz. Badania pokazują, że osoby chorujące na zaburzenie depresyjne nie tylko częściej są uzależnione od nikotyny, ale także mają większe trudności w rzuceniu nałogu.
Depresja jest zaburzeniem, którego geneza nadal jest przedmiotem wielu badań naukowych. Od lat stosuje się przyjęty powszechnie podział na depresję endogenną, spowodowaną zaburzeniami o charakterze biologicznym oraz egzogenną, będącą rezultatem zmiennych psychologiczno-społecznych.
Depresja jest chorobą, która powoduje cierpienie pacjenta, utrudnia jego funkcjonowanie w wielu sferach życia. Należy podkreślić, że dotyka ona nie tylko samej jednostki, ale całego systemu, w którym funkcjonuje. Sposób myślenia i funkcjonowania osoby chorej nie pozostaje także obojętny dla jej dzieci, kładąc cień na różne aspekty ich rozwoju.
Historia leczenia zaburzeń psychicznych sięga wielu lat wstecz, podczas których oferta oddziaływań terapeutycznych wciąż ulegała modyfikacji i wzbogaceniu. Na rynku usług terapeutycznych istnieje wiele osób specjalizujących się w leczeniu określonych zaburzeń, stosujących odmienne metody leczenia.
Chociaż trajektorie życia każdego człowieka przebiegają inaczej, każdy z nich niewątpliwie prędzej czy później doświadcza śmierci bliskiej osoby. Jak każda utrata, sytuacja ta wymaga od nas zmobilizowania własnych zasobów w obliczu kryzysu.
Kliniczna depresja często występuje w okresie późnej dorosłości. Nie oznacza to jednak, że jest ona normalnym dla tego czasu zjawiskiem. Z powodu niejasności związanych z rozróżnianiem objawów zaburzeń pojawiających się u osób starszych, często symptomy depresyjne nie zostają rozpoznane, a, jak pokazują badania, jedynie około 10% osób uzyskuje profesjonalną pomoc.
