Metodą której najbardziej obawiają się chore jest chemioterapia.
Wskazaniem do jej zastosowania są:
- niska ekspresja receptorów hormonalnych,
- stopień złośliwości G3,
- wysoki indeks proliferacyjny ki67,
- wielkość guza pow 5 cm,
- przerzuty do węzłów chłonnych 4 lub więcej.
Rodzaj oraz ilość cykli chemioterapii jest uzależniona od współistnienia wszystkich czynników ryzyka w materiale histopatologicznym.
Jeśli leczeniem uzupełniającym jest hormonoterapia wybór leku uzależniamy od stanu menopauzalnego chorej. U wszystkich chorych przed menopauzą stosujemy tamoxifen
a po menopauzie tamoxifen lub leki z grupy inhibitorów aromatazy.
Tamoxifen stosujemy 5 lat, kontrolując stan ginekologiczny chorej i parametry wydolności wątroby.
Przeciwwskazaniem do tamoxifenu jest żylny zespół zakrzepowo-zatorowy w wywiadzie
i przerost błony śluzowej macicy.
Leki z grupy inhibitorów aromatazy, pochodne anastrozoli lub letrozoli mogą być stosowane wyłącznie u kobiet w naturalnej menopauzie, po kastracji lub w skojarzeniu
z farmakologiczną ablacją jajników.
W przypadku stosowania inhibitorów konieczna jest densytometria okresowo
i suplementacja preparatów wapnia i vit.D3.
Okres hormonoterapii dotychczas wynosił 5 lat. Aktualnie zalecone jest przedłużanie leczenia hormonalnego do 7 a nawet 10 lat.
Dodatkową metodą leczenia hormonalnego jest farmakologiczna ablacja jajników za pomocą leków takich jak zoladex czy reseligo podawanych co 4 tygodnie. Zgodnie
z aktualnymi wytycznymi podajemy je u miesiączkujących chorych przed 35 rż lub
w przypadku przeciwwskazań do leczenia tamoxifenem.
Osobnym lekiem stosowanym w terapii uzupełniającej jest trastuzumab czyli herceptyna. Stosowanie herceptyny u chorych z cechą HER2 zmniejsza dwukrotnie ryzyko nawrotu.
Herceptyna jest przeciwciałem monoklonalnym rozpoznającym receptor HER2 obecny na komórce nowotworowej. Łącząc się z tym receptorem doprowadza do zniszczenia komórki nowotworowej. Leczenie herceptyną określa program terapeutyczny NFZ. Herceptyna stosowana jest zawsze w łączności z chemioterapią w różnych sekwencjach czasowych.
Lek. med. Maria Srebro-Stańczyk
